سالها بعد، بازی Dishonored از استودیوی Arkane هنوز هم یک بازی کلاسیک مخفیکاری مدرن است.
در سال ۲۰۱۲، بازی Dishonored اولین افتخار بازی سال را در دوران تصدی من در Ars Technica به دست آورد. با نگاهی به بازی حدود ۱۳ سال بعد، دنیای خوشساخت Arkane با رئالیسم جادویی استیم پانک، جایگاه خود را به عنوان یک اثر کلاسیک مدرن تثبیت میکند. بازی در جذب فوری شما به آن دنیا، با یک سکانس آغازین بهیادماندنی که شما را در معرض قتل ملکهای که قسم خوردهاید از او محافظت کنید، قرار میدهد، کار فوقالعادهای انجام میدهد. این صحنه در ایجاد مخاطرات احساسی ماموریتهای آینده، در عین حال پرتاب شما به اعماق درگیریهای سیاسی که یک پادشاهی محاصرهشده و طاعونزده را فرا گرفته است، بسیار عالی عمل میکند. این مخاطرات، و نبردی علیه احساس واقعی بیعدالتی، طرح داستان را از طریق برخی ضربات مسلماً قابل پیشبینی پیش میبرد، زیرا Dishonored از طریق مجموعهای از ماموریتهای مخفیانه و ترور ادامه مییابد. اما وقتی حتی شخصیتهای فرعی فرعی در هر دو طرف درگیری به سرعت از کلیشهها به شخصیتهای جذاب و کامل تبدیل میشوند، اهمیت دادن به این پیشبینیپذیری دشوار است. یکی از بخشهای مورد علاقه من در Dishonored، استر...
